Merida - Białe Miasto

Stolicą Jukatanu jest Merida zwana także Białym Miastem. Piastuje ona miejsce pierwsze w rankingu na najbezpieczniejsze miasto w całym Meksyku. Obecnie miasto zamieszkuje około miliona osób z czego 60% stanowią potomkowie Majów. Swoje narodziny miasto zawdzięcza hiszpańskiej rodzinie konkwistadorów de Montejo, którzy zbudowali je na zgliszczach niegdyś wielkiego miasta Majów – T'ho zwanego także Ichkanzihóo lub Ichcaanzihó co znaczy Miasto Pięciu Wzgórz. Nie chodziło, jednak o wzgórza w dosłownym znaczeniu a o 5 wielkich piramid stojących w mieście. T'ho, zanim zostało zrównane z ziemią istniało kilka set stuleci, dlatego wielu historyków uważa, że Merida jest najstarszym, nieprzerwanie zamieszkanym miastem obu Ameryk. Powróćmy, jednak do rodziny de Montejo. Historia zna aż trzech Francisców de Montejo. Pierwszy zwany przydomkiem el Adelantado, czyli Wczesny lub Szef był najokrutniejszym konkwistadorem czasów podboju. Dla Majów, których na Jukatanie doprowadził niemal do całkowitej eksterminacji był tym, czym Hitler i Stalin dla Europy w XX wieku. Kolejnym w kolejce i nie mniej okrutnym był Francisco de Montejo y Leon zwany el Mozo, czyli Chłopak, syn el Adelantado de Montejo. To on właśnie w 1542 roku założył miasto Merida na zgliszczach miasta niegdyś wielkiej i potężnej cywilizacji. Trzecim w historii konkwisty był Francisco de Montejo zwany el Sobrino, czyli Siostrzeniec. Spacerując po mieście i podziwiając jego architekturę, szczególnie katedrę San Idelfonso czy piękne budynki dookoła głównego placu miasta Plaza Mayor proszę się im przyjrzeć. Kiedyś, bowiem te same kamienie i bloki tworzyły piramidy, świątynie i pałace w T'ho. Z dawnego miasta nie pozostało nic z wyjątkiem cenoty zaopatrującej je kiedyś w wodę. Merida stanowi doskonały przykład typowo kolonialnego miasta. Jest to szczególnie wyraźne w jegp historycznej części, gdzie głównym trzonem jest starówka i Paseo Montejo. To tutaj znajduje się najwięcej budynków okresu kolonialnego wybudowanych między XVIII i XIX wiekiem. Natomiast na przełomie XIX i XX wieku Merida była miastem, w którym mieszkała największa liczba milionerów na świecie zwanych sizalowymi baronami. To w Meridzie na okolicznych plantacjach uprawiano agawę, z jej włókien wytwarzano niezwykle mocne włókna, z których robiono m.in. sznury. Przed erą włókien syntetycznych Merida była światową stolicą sizalu. Potęgę miasta budowali przede wszystkim zniewoleni Majowie pod ciężkim jarzmem swoich kolonialnych panów. Obecny wygląd miasto zawdzięcza nie tylko hiszpańskiej kolonizacji, swój wpływ wywarli na nie również emigranci francuzcy, brytyjscy i w mniejszym stopniu holenderscy. Miasto posiada jedno z największych centrów historycznych w Amerykach, a Paseo Montejo niegdyś dzielnica sizalowych milionerów i wielkich hacjend, dzisiaj odrestaurowane w swych murach mieszczą banki, hotele lub muzea. Jednie nieliczne wciąż pozostają w prywatnych rękach przekazywane z pokolenia na pokolenie. Centrum miasta to Plaza Mayor wyznaczony przez Hiszpanów obecnie otaczają największe i najwspanialsze budowle w Meridzie. Na szczególną uwagę zasługuje budynek, który niegdyś był własnością rodziny de Montejo a obecnie mieści muzeum. Na fasadzie widnieją postaci konkwistadorów, którzy swoje stopy opierają na ściętych głowach Majów. Po drugiej stronie placu visa vi Domu de Montejo znajduje się Pałac Rządowy (Palacio de Gobierno). Na pierwszym piętrze, w sali balowej od strony placu wystawione są ogromne murales, na których przedstawiono historię Meksyku i konkwisty. Tuż obok Pałacu mieści się Katedra San Idelfonso, w jej wnętrzu na szczególną uwagę zasługuje pochodząca z XVI wieku, drewniana figura Chrystusa z pęcherzami. Według legendy wykonana z drewna, które jak twierdzili Indianie płonęło całą noc, ale ogień nie wyrządził mu żadnych szkód. Do katedry figura Chrystusa trafiła po pożarze świątyni Ichmula, gdzie wśród zgliszczy odnaleziono ową figurę sczerniałą i pokrytą pęcherzami. Niedaleko katedry znajduje się Muzeum Sztuki Współczesnej dawniej był, to pałac arcybiskupi i jednocześnie siedziba fanatycznego misjonarza Diega de Landy. To on, bowiem odpowiedzialny jest za spalenie większości rękopisów Majów, przez co do dnia dzisiejszego nie udało się w pełni odszyfrować majańskiego języka ani wierzeń i praktyk starożytnych Majów. Kiedyś, bowiem była, to wiedza tajemna dostępna jedynie kapłanom i najwyższym dostojnikom. Dopiero w późniejszym okresie swojej misjonarskiej posługi uświadomił sobie, jak poważny błąd popełnił i próbował go naprawić tworząc Relacion de las cosas de Yucatan, dzięki czemu odcyfrowanie majańskich glifów było w ogóle możliwe. Visa vi katedry znajduje się ratusz (Palacio Municipal). To właśnie w tym budynku w 1821 roku ogłoszono niepodległość Jukatanu. Przy ulicy 66 z 77 znajduje się kościół Ermita de Santa Isabel, otaczają go piękne ogrody a w nich odnaleźć można posągi Majów. W Muzeum Archeologicznym i Historycznym (Museo de Antropologia e Historia) znajdującego się na skrzyżowaniu ulic 43 i Paseo Montejo znajdują się zbiory majańskiej i prekolumbijskich cywilizacji w tym także dary ofiarne wydobyte z dna Świętej Studni w Chichen Itza. Znajduje się tu również kolekcja rysunków Catherwooda z jego wojaży po Jukatanie w XIX wieku, a także fotografie majańskich miast oraz przykłady praktyk stosowanych przez Majów. Wart zwiedzenia jest również sam budynek mieszczący muzeum, doskonały przykład XIX wiecznej rezydencji. Na południe od głównego placu znajduje się Mercado, czyli targ. Warto tu zakupić kapelusze typu panama wykonane z sizalu oraz hamaki, z których słynie Merida i jej okolice.

Merida to miasto pełne kolonialnego uroku jest również świetną bazą wypadową do zwiedzania pozostałości majańskiej cywilizacji po tej stronie półwyspu oraz licznych rezerwatów przyrody jak Celestun, czy Rio Lagartos. Każdy znajdzie tu nocleg na swoją kieszeń od skromnych hosteli po bardzo ekskluzywne hotele 5 gwiazdkowe. Równie bogata jest oferta kulinarna. Od restauracji specjalizujących się w kuchni yucateka, przez kuchnię meksykańską, włoską na francuskiej i międzynarodowej na polskiej kończąc. Będąc w Meridzie należy również skosztować lokalnego trunku wytwarzanego z miodu i anyżku, a nazywanego xtabentun. Warto również usiąść na ławce w jednym z licznych parków, w cieniu drzew i wczuć się w atmosferę oraz leniwe tempo jakim żyje miasto i jego mieszkańcy, gdzie przeszłość i teraźniejszość stapiają się w jedno.  

Interakrtywna mapa Meridy

Wybierz się na wirtualną wycieczkę po Meridzie.  Użyj suwaka po lewej stronie mapy, by przybliżyć widok następnie "przeciągnij" żółtego ludzika na którąś z ulic, by przejść na tzw. Street view. Używaj białych strzałek lub "kliknięć" i "przeciągnięć myszy", by wirtualnie spacerować po  kolonialnej Meridzie

• « poprz.
• nast. »